Anna: “Waarom naar Antwerpen? Puur voor het avontuur.” Claudia: “We hadden al op kamers gezeten in Bosch en Duin, in een zusterflat. Maar dan ben je in de weekenden thuis.” Anna: “We hebben zelf een kamer in Antwerpen geregeld, via een bericht op Instagram.” Claudia: “En dan komt het moment dat je vertrekt voor een maand of vijf. Spannend? Ach, je hebt vooraf een gesprek met een stagecoördinator over hoe het werkt in België. Dat is toch een heel andere cultuur.” Anna: “Wij Nederlanders zijn wat opener, zij wat meer gesloten. En vooraf was één ding duidelijk: je moet je bewijzen voordat men je accepteert.”
Covid
Claudia: “We kwamen terecht in het Stuivenberg, een wat ouder ziekenhuis midden in de stad. Ik zou op nefrologie beginnen, maar in verband met corona waren er afdelingen samengegaan. Ik kreeg direct de vraag of ik op de Covid-afdeling wilde werken. Daar heb ik even over nagedacht, maar besloot het toen gewoon te doen. Ik heb zestien weken op de Covid gewerkt. Dat was zwaar, dat werken in een pak. Ja, ik ging kopje onder in het diepe, maar het was heel gaaf.”
Het diepe in
Anna: “Ik kwam op geriatrie van het ziekenhuis. Om eerlijk te zijn, daar baalde ik wel van. Ik liep al stage in de thuiszorg en een verpleeghuis en wilde eigenlijk echt in het ziekenhuis werken. Dat was toch altijd mijn droombeeld: het ziekenhuis, dáár wil je werken. Maar ik heb een erg leuke tijd gehad op geriatrie. Ja, ook meteen het diepe in, vanaf week één bloedprikken. Het leuke van geriatrie is dat je allerlei aandoeningen tegenkomt, van hart tot longen en botten.”
Veel ervaring
Claudia: “Ik heb nog wat meeloopdagen gehad op urologie en oncologie en keek mee bij een operatie. Daardoor heb ik extra verpleegtechnische vaardigheden kunnen aftekenen.” Anna: “Van de 48 handelingen die je moet aftekenen tijdens de opleiding, heb ik er in Antwerpen 38 gehaald.” Claudia: “We hebben dus heel veel ervaring opgebouwd. We kregen voor vijf maanden stage € 2300,– en onze ouders betaalden de boodschappen. Nee, door de huisvestingskosten houd je niets over, maar wel heel veel ervaring!”
“Tijdens de buitenlandse stage leefden we dichter bij God. Je hebt God nodig bij al die nieuwe dingen, daar bid je ook voor. Daarnaast leerden we zelfstandig leven. Je bent bijna niet thuis en moet dus alles zelf regelen. Even naar huis gaan is er niet bij. Ook deden we multiculturele kennis op. Mensen met een niet-westerse achtergrond hebben vaak hele mooie harten.”
