– Open brief –
Lieve studenten en jongeren uit onze kerken,
Ik zie de verwarring op jullie gezichten wel. Ik hoor ook wel wat je zegt. En ik begrijp je ook. Het duurt al meer dan een jaar…
Een jaar waarin je had kunnen genieten van elke schooldag tussen jouw klasgenoten.
Een jaar waarin we samen op werkweek zouden gaan.
Een jaar waarin ook dat dagje naar London stond gepland.
Een jaar waarin jij met een voldoende je stage had willen afronden. Een jaar…
Een jaar waarin de kerkdeuren soms dicht moesten blijven.
Een jaar waarin de kerk zo leeg en anders aanvoelt nu het grootste deel van de gemeente ontbreekt.
Een jaar waarin we jou niet ontmoeten op de jeugdvereniging.
Een jaar waarin we jou alleen zien achter het scherm als iemand zijn uiterste best doet om catechisatie te geven. Een jaar waarin we de viering van het Heilig Avondmaal moeten missen. Een jaar…
Een jaar waarin sommige volwassenen vergeten zijn om het goede voorbeeld te geven en anderen juist hun hoofd boven het maaiveld uitsteken om netjes en trouw de regels te volgen.
Een jaar waarin sommigen zich vervelen, mopperen & negatief zijn en anderen juist genieten van alle mogelijkheden die de Heere nog wel geeft.
Een jaar waarin sommigen zo verlangen naar het ‘normale leven’ en anderen inzien dat het ‘normale leven’ zo ‘normaal’ niet was.
Een jaar waarin sommigen zich laten leiden door angst, verdriet & wanhoop en anderen hun rust, kracht en zekerheid vinden in de Bijbel en het geloof in God.
Een jaar waarin sommigen de test van ‘leren volhouden’ niet hebben gehaald en anderen daarvoor juist glansrijk zijn geslaagd.
Een jaar waarin kerkmensen verlamd zijn door Corona, terwijl anderen weten dat ze, ook bij ziekte, zich veilig mogen weten bij God.
Een jaar waarin kerkmensen onverschillig lijken te zijn, terwijl andere christenen de nabijheid van God juist veel meer ervaren.
Een jaar…
Ik hoop zo dat je in dit jaar talenten hebt ontdekt, waarvan je niet wist dan je ze had.
Ik hoop zo dat je de extra tijd die je had, hebt gegeven aan het dienen van de Heere en het dienen van de naaste.
Ik hoop zo dat je hebt ontdekt wat écht belangrijk is in het leven en blijvende waarde heeft.
Ik hoop zo dat je goede vrienden hebt overgehouden, die ook gelijk blijken échte vrienden te zijn.
Ik hoop zo dat jij de zee, de bloemen in de tuin, de sneeuw en zon hebt gezien zoals je nooit tevoren zag.
Ik hoop zo dat jij hebt ervaren dat de ‘kleine dingen’ in het leven zo waardevol kunnen zijn.
Ik hoop zo dat je hebt ontdekt wat overblijft als er ‘niks’ meer is.
Ik hoop zo dat je in dit jaar iemand hebt ontmoet die verteld heeft over het wonder dat God heeft gedaan in het ziekenhuis.
Ik hoop zo dat je verlangt naar het moment dat de deuren van de kerk weer wagenwijd open zullen staan & we met z’n allen mogen zingen: “U alleen U loven wij”.
Ik hoop zo dat je hebt geleerd dat het leven hier op aarde niet altijd leuk en makkelijk is (als gevolg van onze zonden), maar dat je daardoor extra verlangt naar een volmaakt leven met God in de hemel.
Ik hoop zo dat je mag ontdekken dat een persoonlijke relatie met de Heere Jezus het enige middel is om in deze Corona-tijd rust en vrede te ervaren.
Ik hoop zo dat wij je hierin hebben voorgeleefd…
Want als wij dat niet hebben gedaan, wie doet het dan wel?
Een jaar…
Maak de balans eens op!
_
Auteur: een docent van het Hoornbeeck College
