Een benauwde lucht slaat de studenten in het gezicht als de roodgelakte schuifdeuren van de ingang van het complex wijken. De eerste klant verwacht hen op etage 2. Dus stommelen ze de trappen op. De deur van meneer staat al open en de meiden planten een zelfgemaakt driegangenmenu op de tafel. De man draait zich weg van de televisie en steekt zijn bebaarde hoofd om het hoekje van de leunstoel. Hij steekt zijn hand op. „Bedankt.” „Alstublieft en eet smakelijk”, zeggen de studenten. En bewegen zich dan weer door de gangen naar afleveradres twee.
Die deur van die „cliënt” zit potdicht. „Het zou best kunnen dat de bewoner niet thuis is”, legt de buurvrouw uit. „Hij werkt, weet je.” Ook de deur van nummer drie blijft een tijd dicht. Maar de studenten leverden al zes keer eerder gratis voedsel af op dit adres en weten dat ze even moeten wachten. „Mevrouw is slecht ter been”, legt Elize uit. Dan verschijnt een hand, niet meer dan dat, om de hoek van de deur. „Ik zat op het toilet”, klinkt het door de brievenbus. De studente brengt het kartonnen tasje met eten naar de opgehouden hand. „Eet smakelijk, mevrouw.”
Kruimkens
„De mensen bij wie we langsgaan leven vaak rond de armoedegrens”, zegt Jo-Anne. Dat hoorde ze van school. Ze duikt het trappenhuis weer in. Van nummer 109 naar 127. Een man met hond doet open. „Kijk, kip, lekker!” lacht meneer enthousiast. „Ik ken m’n vreten wel betalen hoor”, garandeert hij. „Tegenwoordig zijn de mondkapjes goed en betaalbaar, dus dan ken ik wel op de scootmobiel naar de supermarkt. Maar ’t is een welkome aanvulling, hoor. ’t Is echt lekker. Ik geef de hond ook altijd wat. De kruimkens van de tafel van de Heer, toch?”
„Studenten leren op onze opleiding zelfstandig gasten te ontvangen. Ze moeten niet alleen klantvriendelijk zijn, maar bijvoorbeeld ook weten hoe ze een saus serveren of een zalm fileren.”
Spagetti
Jennieke Harbers (19) is een van de studenten die deze ochtend in de keuken van het Hoornbeeck College hebben gekokkereld voor de bewoners van de Rotterdamse wijk Charlois. Ze zag haar stage op een camping van Beter-uit in Luxemburg in het water vallen toen de coronamaatregelen van kracht werden. De studente uit Hendrik-Ido-Ambacht had de leerervaring nodig om haar opleiding tot zelfstandig werkend gastheer/-vrouw te kunnen afronden.
Net als de meeste medestudenten van Jennieke zat ze in één klap zonder stage. En dus zou ze ook haar mbo-3-studie niet kunnen afronden. Haar docent Arno Ista wist raad. Hij maakte op school stageplekken voor de studenten. De leerlingen komen nu in kleine clubjes naar de Rotterdamse Hoornbeeckvestiging om te koken voor de wijk. „Het mes snijdt aan twee kanten”, zegt Ista. „Studenten kunnen toch geëxamineerd worden én de mensen uit de minderbedeelde wijk Charlois, waarin de school staat, kunnen we helpen in coronatijd.”
De 56 maaltijden van vandaag worden gemaakt onder het toeziend oog van Siwani Molenaar (18). Zij heeft de leiding over de drie keukenblokken en haar zeven medestudenten. Tussen borrelende pannen, kilo’s kip en stapels prei houdt ze het kookproject in de gaten, terwijl ze zelf gloeiendhete spaghetti in kunststof bakken schept.
Bestelling
„Zijn de tasjes al klaar? En waar is Jo-Anne? Zij moet gaan uitzoeken welke routes we rijden”, roept Siwani boven het geluid van de afzuigkap uit. Jennieke geeft vanaf de andere kant van de keuken antwoord. Nog een paar minuten, dan moeten de menu’s de deur uit. „Gaat wel lukken”, weet Siwani terwijl ze beheerst doorschept.
Bron: Reformatorisch Dagblad, rubriek Puntuit
